Το φαινόμενο να χτίζονται νέες εκκλησίες ή να επεκτείνονται οι υπάρχουσες μου κάνει άσχημη εντύπωση.
Στο μέρος που μένω υπάρχουν πολλές και μεγάλες εκκλησίες. Πρόσφατα έγιναν νέες και είναι στα σκαριά και άλλες.
Τις περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια της λειτουργίας έχουν λίγους ανθρώπους μέσα. Εξαιρούνται βέβαια τα πανηγύρια, οι γιορτές, οι γάμοι κλπ.
Άρα αφού δεν υπάρχει πρόβλημα χώρου ούτε απόστασης, γιατί γίνονται νέες;
Συνηθίζεται μάλιστα κοντά σε ένα μεγάλο ναό, στον προαύλιο χώρο και συνήθως σε σημείο από το οποίο περνά αρκετός κόσμος να κατασκευάζεται ένα μικρότερο εκκλησάκι ή κάτι παρόμοιο στο οποίο υπάρχουν κάποιες εικόνες, καντήλια, κεριά και παγκάρι. Έχω ακούσει από ανθρώπους να τα λένε αυτά παραμάγαζα.
Πιστεύω οτι πολλά χρήματα πάνε χαμένα στην κατασκευή νέων ναών τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν με καλύτερο τρόπο.
Παρακάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Παπατρέχας" του Αδαμάντιου Κοραή, πάνω στο οποίο ακουμπώ τη γνώμη μου.
Ο συγγραφέας αναφέρεται στις αρετές ενός Παπά (του Παπατρέχα)
"Άκουσε άλλο θαυμαστότερον. Οι κάτοικοι του χωριού είναι τόσο λίγοι τον αριθμόν, ώστε η πολλά μικρά των εκκλησία εμπορεί να χωρέσει τριπλασίους αυτών μ΄ όλων τούτο τίνες από τους προεστώτας, οι πλουσιότεροι, επεθύμησαν να πλατύνωσι την οικοδομήν.
Εκοινώνησαν την γνώμην αυτών εις των Εφημέριον, και ούτος τους εσυμβούλευσε να συναθροίσωσι πρώτον την χρειαζομένην δαπάνην, δια να τελέσωσι κατ΄αυτήν και το έργον. Αφού έμαθε συναγμένα τα αργύρια ο σεβάσμιος ούτος Παπάς, μίαν των κυριακών, μετά την απόλυσιν την λειτουργίας τους είπε:
- Τέκνα μου, ο θεός δεν κατοικεί εις πέτρας και ξύλα, αλλ' εις τας ψυχάς των καλών χριστιανών. Της εκκλησίας το μέγεθος βλέπετε οτι δεν είμεθ' αρκοί να το γεμίσωμεν. Απο σας οι περισσότεροι δεν εξεύρουν μήτε να αναγινώσκωσι, μήτε να γράφωσι πράγμα ασυγκρίτως αρεστότερον εις τον θεόν ηθέλαμεν πράξειν, βάλλοντες εις τόκον τα συναγμένα αργύρια, δια να πληρόνεται απ΄ αυτόν ετησίως διδάσκαλος γραφής και αναγνώσεως, και το περισσεύον να μοιράζεται εις τους φτωχούς αδελφούς μας, όσων η πτωχεία δεν είναι αποτέλεσμα αργίας, και με τούτον τον τρόπον να ελευθερωθώμεν και από το όνειδος οτι μόνο ημείς ει όλην την νήσον αγαπώμεν την ψωμοζητίαν"